Duela egun batzuk, “EU Competitiveness- Looking Ahead“, txostena eman zen ezagutzera, “Draghi txostena” izenarekin ezagunagoa. Europako Batzordeak argitaratutako dokumentu batean, Europak munduarekiko duen lehiakortasuna aztertzen da, eta hura hobetzeko helburuak eta ekintzak proposatzen dira.
Espero zen bezala, dokumentua mota guztietako erreakzioak eta iritziak sortzen ari da (1, 2, 3), eta, zalantzarik gabe, eragin handia izango du etorkizuneko lehiakortasun- eta berrikuntza-politiken garapenean.
Behatoki honen gaiari dagokionez, kudeaketa, txostenaren edukietako batzuk aipatu eta komentatuko ditugu, ildo horretan erreferentzia argiak aurki baititzakegu.
Sarrera gisa, txostenaren lehen dokumentuan (“A competitiveness strategy for Europe“), kudeaketari buruzko lehen aipamena egiten da, berrikuntzarako oztopo gisa gaitasunik ez izateari buruzko atalean:
“Oinarrizko kudeaketa-praktikak modu desegokian hartzea, batez ere giza kapitala kudeatzeko beharrezkoak direnak, EBn 1990eko hamarkadaren amaieran eta 2000ko hamarkada hauetan IKTak motel ezartzearen erantzulea da, batez ere mikroenpresen eta enpresa txikien artean”.
Baina bigarren dokumentuan, “Part B– In-depth analysis and recommendations” —izenekoan, kudeaketarekin lotutako informazio gehiago aurki dezakegu. Dokumentu zabalena da eta hobekuntza-arloak eta helburu eta ekintza-proposamenak identifikatzen dira. Zehazki, gaitasun ezarekin lotutako politika horizontalei buruzko kapituluan “Closing the skills gap” (257. or.), honako balorazio hauek egiten dira kudeaketako gaitasunei dagokienez:
“Kudeaketako gaitasunek funtsezko zeregina betetzen dute teknologia berriak hartzeko eta ekoizteko eta giza kapitala ahalik eta ondoen esleitzeko. Adibidez, ETEek aurrera ez egiteko arrazoietako bat kudeaketa-praktika modernorik ez ezartzea edo modu desegokian ezartzea da. Hala ere, enpresaburuek gutxi inbertitzen dute kudeaketako gaitasunak eskuratzeko, gaitasun horien balioari buruzko pertzepzio okerrak dituztelako, finantza-mugak dituztelako eta kalitate handiko prestakuntza-programarik ez dutelako, publikoki aitortuak eta erraz eskura daitezkeenak. “(…)
“Konpetentzia-eskasia eta talentu-esleipen txarra ere komunak dira erakundeetako zuzendaritza-mailetan. Kudeaketako gaitasunetan dauden aldeek azal dezakete EBko produktibitate-arrakalaren zati handi bat, AEBekin alderatuta (…) “
“Kudeaketako eskumenen defizita bereziki larria da ETEen artean, bai EBn, bai beste leku batzuetan. Zenbait frogaren arabera, kudeaketan gaitasunik ez izatearen arrazoia izan ohi da kudeaketak enpresaren errendimenduarentzat duen garrantziaren pertzepzio okerra izatea, funtsezko kudeaketa-funtzioak eta -zereginak betetzeko talentu gutxi izatea, eta jabetzaren eta kontrolaren kontzentrazioa familia-enpresetan. “
Ondoren helburu batzuk ezartzen dira gaitasunak hobetzeko, horietako bat espezifikoki kudeaketako gaitasunei buruzkoa (276. or.). Honela deskribatzen da:
“ETEetan kudeaketa-gaitasunak sustatzea.
“Kudeaketa-praktikak funtsezkoak dira giza kapitala erakundeetan modu eraginkorrean erabiltzen dela bermatzeko, adibidez, teknologia berrietan edo ekoizpen-prozesuetan inbertitzea beharrezko gaitasun osagarriekin bat datorrela bermatzeko. (…).
ETEek (oinarrizko kudeaketa-praktikak hartzean hutsune handiak dituzten enpresak) kudeaketa-praktikak hartzea sustatzen duten esku-hartze publikoek historia luzea dute, errentagarriak dira eta enpresaren produktibitatean ondorio iraunkorrak eragiten dituzte. ETEek kudeaketa-gaitasunak har ditzaten sustatzeko, beharrezkoa da kudeaketako prestakuntzaren eskaintza eta eskaria handitzea. “
Helburu honetan, kudeaketa-arloko gaitasunak sustatzeko eta garatzeko tresnei buruzko iradokizun eta adibide batzuk jasotzen dira, ildo horretan politika eta programa publiko zehatzak diseinatzeko abiapuntu izan daitezkeenak (276. eta 277. orrialdeak), eta irakurtzea gomendatzen dugu, gaia bereziki interesgarria iruditzen bazaigu.
Azken batean, Draghi txostenak berresten du kudeaketa aurreratuak berrikuntzarako eta lehiakortasuna lortzeko duen garrantzia, behatoki honen aurreko artikuluetan ere agerian geratu den bezala (1, 2, 3). Eta bere ezagutza eta aplikazioa hedatzeko lanean jarraitzeko beharra azpimarratzen du, politika, baliabide eta prestakuntza-programa zehatzen bidez.
