Urtea enpresen kudeaketa eta lehiakortasunari buruzko ikerketa berri eta garrantzitsu batekin hasiko dugu, duela aste batzuk argitaratua. “The international empirics of management” (2024) da, manufaktura-enpresen kudeaketa egituraketaren eta lehiakortasunaren arteko erlazioa aztertzen duen lana. Nabarmentzekoa da bereziki interesgarria dela nazioarte mailakoa delako (oso gutxitan egin da hori, aurreko artikulo hoinetan azaldu dugun bezala) eta 14 herrialdetako milaka enpresatan hamarkadetan bildutako datuetan oinarritzen delako (tamalez, Espainia ez da horietako bat). Hori guztia mundu osoko lankidetza ikusgarriari esker egin ahal izan da: estatistika-erakunde nazionalak, banku zentralak, gobernuz kanpoko erakundeak eta erakunde akademiko ospetsuak, hala nola, Harvard, Stanford eta London School of Economics, besteak beste
Azterlanean hainbat grafiko daude, emaitzarik garrantzitsuenak argi eta garbi erakusten dituztenak.
Lehenengo biek agerian uzten dute lotura positiboa dagoela kudeaketa-praktika egituratuen ezarpenaren (ardatz horizontaleko 10 mailatan banatuta), produktibitatearen eta errentagarritasunaren artean:
Eta hurrengo biek ere harreman positibo argia erakusten dute kudeaketa egituratuaren eta lehiakortasunarekin, esportazioarekin eta tamainarekin estuki lotutako emaitzen artean:
Gainera, datuak eman dituzten 14 herrialdeetarako grafiko espezifikoak ere badaude. Lehenengoek erakusten dute kudeaketa egituratuago baten eta produktibitatearen arteko korrelazioa unibertsala dela, eta guztietan antzematen dela (herrialde garatuagoetan nabarmenagoa bada ere):
Hurrengoetan, herrialde bakoitzeko enpresa kopurua kudeaketa-maila desberdinetan banatzean ikus daiteke:
Ikerketa-taldeak honela laburbiltzen ditu azterlanaren aurkikuntza nagusiak:
“Kudeaketa-praktika egituratuagoak dituzten enpresek jarduera ekonomiko hobea izateko joera dute, produktibitatearen, errentagarritasunaren, esportazioaren edo tamainaren bidez neurtuta. Herrialdeen arteko harreman horien antzekotasuna harrigarria da, eta kudeaketa kapital ukiezinaren forma bat dela iradokitzen du, nazioen aberastasuna ulertzeko oso garrantzitsua izan daitekeena, beste neurri tradizionalenekin batera, kapital-inbertsioa eta konpetentziak batik bat.”
Eta gobernuei eta arduradun politikoei zuzendutako azken gogoeta hau jasotzen dute:
“Etorkizunean, espero dugu emaitza horiek gobernuak bultzatuko dituztela aldian-aldian kudeaketari buruzko informazioa biltzera eta nazio-mailan jarduteko beste neurri batzuekin batera erabiltzera.”
