ETEen kudeaketa hobetzera bideratutako ekimen gehienak aholkularitzaren arloko adituak erabiltzera bideratu ohi dira, enpresako arduradunei kudeaketa-metodologiak eta jardunbide egokiak garatzen eta ezartzen laguntzeko eta orientatzeko. Euskadin mota horretako programa ugari daude — ez bakarrik kudeaketa hobetzeko —, eta EUSKALITen ere gehien erabiltzen den ikuspegietako bat da (adibidez, KnowInn programa). Horregatik, garrantzitsua da jakitea ebidentziak zer dioen horrelako ekimenei buruz. Kudeaketa-aholkularitzak benetan laguntzen al die enpresei, bereziki ETEei, lehiakorragoak izaten?
Galdera horri erantzutea ez da lan erraza, ezta gutxiagorik ere. Enpresen lehiakortasun-faktoreak askotarikoak dira, aldagai askoren araberakoak, barnekoak zein kanpokoak, eta aldatu egiten dira analisi-aldiaren arabera. Eta nahiz eta ikerketa batzuek erakusten duten kudeaketa hobea lehiakorragoak izaten ETEei lagun diezaiekeela (1, 2), ), aholkularitzako esku-hartze baten eragin zehatza aztertzeko eta kuantifikatzeko konplexua da.
Ziurrenik, ildo horretako azterketarik interesgarriena “The Impact of Consulting Services on Small and Medium Enterprises: Evidence from a Randomized Trial in Mexico” (2018). Lan honek 432 ETEen talde batetik zoriz aukeratutako 150 ETEei (108 mikro, 34 txiki eta 8 ertain) eskaini zitzaien kudeaketa-aholkularitzako programa baten balizko inpaktua aztertu zuen. Programak bi urteko iraupena izango zuela aurreikusi zen (baina lehen urtearen ondoren amaitu zen, finantzaketa-arazoen ondorioz), eta 2009 eta 2010 urteen artean gauzatu zen. Programa eskaini zitzaien 150 enpresetatik 80k parte hartu zuten azkenean. Gainerakoek uko egin zioten gonbidapenari, batez ere zegokien zatia ordaintzeko baliabide ekonomikorik ez zegoelako. Zentzu horretan, nabarmendu behar da gehienbat diruz lagunduta zegoela, eta zati bat baino ez zutela ordaindu behar: mikroenpresek aholkularitza-kostuaren % 10, txikiek % 20 eta ertainek % 30. .
Aholkularitza-laguntza lehia-prozesu baten bidez hautatutako adituek eman zuten. Programak hasierako diagnostiko bat zuen, eta, horren ondoren, enpresen beharretara bideratutako hobekuntza-ekintzak planifikatu eta gauzatu ziren. Aholkularitza-jarduerak askotarikoak izan ziren, eta ohikoenak marketinarekin eta salmentekin, kontabilitatearekin, xedearen definizioarekin eta antolaketa-egituraren ikuspegi eta zehaztapenarekin lotuta zeuden. Nolanahi ere, heterogeneotasuna handia izan zen eta beste gai batzuk ere jorratu ziren
Amaitutakoan, ikerketa-taldeak emaitzak aztertu zituen, eta aktiboen produktibitatean eta errendimenduan hobekuntza batzuk hauteman zituen epe laburrean (1-4 hilabete geroago). Baina alderik handienak epe luzeko (bost urtera arteko) enpleguaren bilakaera aztertzean hauteman ziren, enplegatutako pertsonen zifraren eta eguneko soldata-masaren bidez. Grafikoak honako hauek izan ziren (lerro ilunenak aholkularitza jaso zuten ETEen datuak adierazten ditu):


Ikus daitekeenez, bi kasuetan, tratamendu-taldeko enpresen — hau da, aholkularitza-laguntza hori jaso zutenen — enplegu-hazkundea nabarmen handiagoa izan zen epe luzera. Nahiz eta proiektuaren aurreko datuak (2005-2006) are hobeak izan kontrol-taldearentzat.
Ikerketak mugak baditu ere, badirudi kudeaketa-aholkularitzako zerbitzuek ETEetan dituzten eragin positiboak berresten dituela, batez ere epe luzean. Jakina, enpresaren konpromisoaz gain, arrakastaren zati handi bat aholkularitzaren ezagutzaren eta profesionaltasunaren mende dagoela, eta, beraz, prozesu bat txertatu beharko litzateke zentzu horretan.